Damlalar Düşünceye Kadar
ağustosun ikinci yarısıydı
güneş bulutların arasından gülümserken şakır şakır yağmur yağıyor yağmuru özleyen tenim doyasıya emiyordu ağaçlar sararmaya yüz tutmuş yapraklarıyla esen ve yağmurla çalkalanıyor yağmurdan kaçarak yürüyen bir kız şemsiyesini esene kaptırıyordu bir oluğun altında bedeninin sıcaklığı yağmurla buharlaşıyor yüzüne düsen saçlarını arkaya doğru atıyordu ben hala yağmur özlemimi gideriyordum çayımı sekersiz içerken yağmurla birlikte tepeden tırnağa ıslanıp durulanıyordum saçlarımda alnımda yüzümde damlalar düşünceye kadar 03-11-2002 cemal karsavran |