MUTLU YAŞAYANDIK
Mutlu yaşayandık biz
Göz gözede bakışarak. Yavan ekmek yedikcede Halimize şükür ederdik. Görüşemediğimiz zamanlar da Birbirimizi arardık... Gam kederli anlarımız da: Ayrılmazdık evimizden. Bu yalan dünya’da Beraber mutlu olandık. El e le tutuşup Neşeli anlar yaşardık... Benden ayrılıp giden oldun. Gönlümde ki aşkını alarak. Sevdanla yaşadığımı , Sensiz olamayacağımı, Bunu sen bilerek... Yetmez mi bu kadar özlem. Seni arıyorum her an her yerde. Gecelerim sabah olmuyor. Hayatı yalnız yaşadıkca Gel artık yarim Senden ayrı durdukça Aydınlık dünyam kararıyor... Seven gönül beklemesinide bilmeli. |
Kangallı gönül dostum ,hep bunları mı anlatacaksın.
Madalyanın öbür yüzünü de gör.
Şiirin benimde yaşantımdan anılar hatırlattı.
Tebrikler ,sağlıcakla kal.
DOĞANŞEHİRLİ