Akıl ermeyince dünya gamına,
Gam akla oyuncak olurmuş meğer.
Bir damla dert düşse gönül camına,
Gönül gam ve keder solurmuş meğer.

Bilmezdim daha ben küçük yaşımda,
Umutlar dönerdi gamsız başımda,
Bir gayret saklıydı her telaşımda,
Her gayret bir zaman alırmış meğer.

Azimle her dağı aşarım sandım,
Çalıştım, didindim, para kazandım,
O vakit her gözde değerli candım,
Var, canı değerli kılarmış meğer.

Derken yıllar geçti yaş yarı oldu,
Allah verdiğini geriye aldı,
Yanımda bir anam, bir babam kaldı,
Düşenin öz dostu kalırmış meğer.

Zor idi verdiğim acı imtihan,
Dayanabilmezdi buna her insan,
Bana sabır verdi Yüce Yaradan,
Sabır derde galip gelirmiş meğer.

Dünya süslü imiş, ziyneti yalan,
Bildim ki haklıymış geriye alan,
Bilmeyen varlıdan zenginmiş bilen,
Bunu yaşayanlar bilirmiş meğer.

Yaradan böylece beni pişirdi,
Benliğime bir alçaklık düşürdü,
Dil kemale erdi çoğu şaşırdı,
Kişi hasedinden ölürmüş meğer.

Zaman değiştikçe kul da dönüşür,
Bilen bilmeyenle fikir bölüşür,
Çoğu kul Çakır’a akıl danışır,
Kul akıl yolunda delirmiş meğer.