BELA MISIN NERİMAN..!!
Çocukken hiç sevmezdim
Oyuncaklarımı kırardı Neriman. Ben, isim, şehir, bitki oynayalım derken Topuma sahip çıkar Sokak aralarında Kaleye geçerdi durmadan.. Hiç unutmam, yepyeni elbiselerime Karadut fırlatmıştı birgün Hiç acımadan. Elbette 6. sınıftayken Bisiklet yarışından önce Frenlerimi bozan da oydu sanırım O zamanda kuşkulanmıştım Dizimdeki yaraya bakıp ağlamasından. İçin, için Çaktırmadan Bir kıza aşık olmuşken ben, Tuttu aşık oldu bana Neriman. Saklandım, Neler yaptım; Kaçtıkça kovalandım Az mı atladım O’nun yüzünden Kilisenin duvarından.. Fail-i mechul yoktu O yakındayken, Karadiken çıkarırken denizden Üzerimi ıslatan, Tuttuğum ısparozları Tekrar denize atan, Resimli romanlarımı yırtan Başıma belaydın be Neriman.. Dün, Yıllardan sonra gördüm, Yanımdan geçip gitti Farkıma bile varmadan.. H Hikmet Esen |
Hikmet bey bizi çocukluk anılarına çağırmış
Duyarda gelmizmiyiz, buyurduk geldik
O siyah / beyaz başlattı filmini
Biz o karelerde başladık oynamaya.
Yüreğine sağlık şair.
Farkındalık ne güzel!