İNSAN NEREYE GİDER...Bir kınalı kuzu melese dursa, Yüreğimde acı burkulur gider... Çaresizlik güç verirmiş insana , Maşuk hedefine vurulur gider... Akan boz bulanık seldir gözyaşım, Bir sevgi elinde durulur gider... Gezsem şu hanları, viraneleri, Garibin vatanı sorulur gider... Hicran acısından bir damla yaşım, Aşkın girdabında boğulur gider... Bin emek verirsin, bin bir çileyle, Bir zalim rüzgarda savrulur gider... Gönül sevgilerinin gözü çiçekler, Bir sam rüzgarında kavrulur gider... Gönlümün baş tacı sevgi gülleri, Gün gelir yabana kurulur gider... Vefayı arama dönek yüzlerde, Sahibi hançerle vurulur gider.... Bir tatlı gülüşdür ; hilenin eli, Güven kör kalblerde boğulur gider... Mezarında bile rahat edemez, Vicdan azabında kor olur gider... Haksızlık işlemiş hücrelerine , Çalıp çırpmayınca kudurur gider.. Dirhem dirhem alın teri emekler, Bir müflis elinde dağılır gider... Çiçek çiçek topladığım bal küpü, Nankör beyinlerde ağ olur gider... Bir gün muhtaç olur ,yardım istersin ; Verdiği bir lokma dağ olur gider.... Mihnetin yurdundan çevir yönünü; Rahmana bağlanan sağ olur gider... Bil sabrın kendisi; kordur acıdır, Meyvesi bir çölde bağ olur gider... Musa DOĞRUER( TESLİMİ) 31 .03.2015 |