Sırr-ı mana
Teni giydiğim gün canı sır ettim
Canı canda bilip hakka varmışım Gönül dergâhımı yakıp har ettim Ecelim olsa da aşka sarmışım Nefsimi görünce ben beni bildim Bende ki benliği aşk ile sildim Bismişah diyerek gönlümü dildim Ölmeden ölünce dara durmuşum Aza kanaatim varlık içinde Gönlümün sevgisi harlık içinde Âlem nefsi ile zorluk içinde Canı rahı Hakka elde yormuşum Haramı bilmişim helalden beri Şahın meydanıdır aşığa yeri Manayı bilmezler veririm seri Gönül birliğinde divan kurmuşum Azm-ı rah eyleyip mürşide varsam Hakkın birliğini onunla kursam El ele el hakka diyerek dursam Bezm-i âlemimde yanan harmışım Caneli noksanım ben bu yolumda Sırda bir ateştir yanar solumda Gündüzler geceler yağar dolumda Kıblem insan imiş künde nurmuşum |