Yürek Volkanı
Yangınlara girmek için ne bir ateş ne bir alev
Yetiyor insana gitmek için sense bir ateş sense bir sev Gülüyorum kah kendime kah gerçek sayılan dünya illetine Söylüyorum ah diye ah gerçek sayılan dünya illetine Gözlerimde kirpik kaldı gözden eser yok ağlatan dünya derdinde Seni sevmek bağladı dünyanın gamına kederine Sevebilme edebiyatı dedim kendi kendime Bağrı yanık insanlar içten yazar anlaşılmazlar bilirim Ben o gariplik yollarında kaybolmuş bir biriyim Yürek şimdi dağlanırdı çağlayan gibi taşamaz Seslenir de ne toprak duyar sesini ne de toprağı aşamaz Günler geçer Agahçı yorulur mahlasının acizliğine sarılır durulur Günler geçer Agahçı durulur artık anlar ki satırlar bile yorgun olur Agahçı A.Agahçı Faruk Kır |