Öyle Özledim ki Seni
Güneşim
Ömrümün tek sahibi Bahar geldi nerede kaldı gülüşün Hani neşe saçacaktı tebessümün Ağlayan gözlerimi silecektin Oysa Yıllardır hep bir cümleni bekledim Öyle Özledim ki seni Yüreğimi aydınlatan tebessümüne Yüreğimi acıtan gülen gözlerine Öyle hasretim ki Anlatamam derdimi kimseye Bir seni tanıdım ömrümde Bir sana güvendim hayat yolunda Ey Güneşim Üzülmesin yüreğin artık mutluluk var sonunda Birkere düştümü ateş yüreğe Söndüremez alevi hiçkimse Kendi ateşinde boğulurda insan Sevdiğine eziyet etmez asla yanan İnan yeter ki inan Sevgimize geleceğe güzel günlere... |