RÜZGÂR GİBİ GEÇTİ
Yatağında sessizce ağlarken yaşlı kadın
Gözyaşları sel gibi yüreğine akmakta Neden böyle yalnızsın dolmak üzre miadın Mazi içinde yara ciğerini yakmakta Bir zamanlar güzeldi gören döner bakardı Yıllar eski halinden bırakmadı hiç eser Ateş gibi gözlerle her bakanı yakardı O yaşta her güzelde kavak yelleri eser Beyaz atla gelecek prensini beklerdi Nihayet bir davette onunla bakıştılar Bir daha görmek için günü güne eklerdi Sanki ruh ikiziydi ne de çok yakıştılar Mutlu gün geldi çattı sonunda evlendiler İki minik bebeyle evleri neşe doldu Aşkları hiç bitmedi sevgide cavlandılar Çocukları büyüdü iş- güç sahibi oldu Onca yıl nasıl geçti hiç farkına varmadan Kırk mutlu yıl sonunda sevdiğini kaybetti Çocukları evlendi rızasını sormadan Onu yalnız bırakıp yuvadan uçup gitti Şimdi artık yalnızdı anıları arkadaş Kocası yanındaydı içinde yaşıyordu Yoktu artık kimsesi ana-baba-eş-gardaş Onları çok özlüyor gönlünde taşıyordu Hayat maçı bitmişti uzatmalarda sıra Ölüm meleği gelse alıp da gitse onu Kavuşsa sevdiğine vuslata yansa çıra Hakka koşmak değil mi; belli faninin sonu NİLÜFER SARP 02.NİSAN.2015 |