YOKLUĞUN
Varlığın azaldıkça
Özlemine bıraktı yerini. Soğuk rüzgarlarla Yüreğimi üşüttü Ne acılar çektirdi Zalim özlemin. Bekledim , Sitem etsem bile Ümit besledim. Her resmini gözlerime hapsettim. Kokundu içime çektiğim nefesim. Sen yoksanda , Hayallerimde hep vardın. İsyan etti aklım en sonunda Yüreğimle tutuştular kavgaya. Şüphe ekti ,ümitlerimin yerine Yokluğunu unutup , Sevgini sorgular oldu. Nefin16/49 |