Önce ümit verip te,sonra ellerin olan,vefasız,duygusuz bir mevtaya(sözünde durmayan,iki yüzlü,melek gibi görünen tüm şeytanlara),ithafımdır...

Kadir ÇELİK….Kahır mektubu


Bakışınla eriyen, biçare gönül bende,
Sehbalar kuruluyor, an be an gözlerinde.

Küllerim harlı harlı, göz yaşıyla kavrulur,
Ömrümdeyse dört mevsim, vakitsizce kaybolur.

Yanar kavrulur içim, dilim neden lâl olur,
Gözlerle konuşursan, sözler elbet kaybolur.

Her mevsimde gülerdi, senle doğan güneşim,
Geceler görünmezdin, bundandır serzenişim.

En güzel nağmeleri, gözlerinle söylerdin,
Dünyam bayram ederdi, ciğerimi bölerdin.

Yıldızları söndür de, öyle gir yüreğime,
Sırrınla beraber gel, değsin beklediğime.

Hayrın olsun bir yudum, içten bir gülümseme,
Kıyamazsın sanırdım, biricik sevdiğine.

Bayram olur her günüm, gözlerime bakınca,
Mevlam kabül edermiş, yalvarıp yakarınca.

Yağmurlar ıslar mı ki, gözünden yaş akanı,
Gönül beyhude anar, yüreğini yakanı.

Kelamullah şahidim, atamadım kalbimden
Ya sabır ver, yada gel, öleceğim derdinden.

Yok gelmeyip illede, ellere gideceksen,
Hakkım helâldir inan, gülerek gömeceksen