la tahzenden beri
deri değiştiren ütopyalarım
alaca aşinası ümitlerimden artan korku kevgiri ruhu ayna git benden devirip gözlerini eğme içimin tenhalarına sana gülümseyen aminim yok yok şerhine ayaklanmasın mavi kirpiklerin dilsizlik yuttum kaç lügatta sana bağırarak kalbimde demir eğirdim nazarındı mermer yüzlü karşımda sızma köklerime yaprağımı incitirsin durma içimin dehlizleri karanlık git benden gözlerinin maviliği rayiç bir kumaş kıymetsiz varını, atlas bir gölgemsi gibi atma üstüme unutkanlığım ustadır yer altı suyu gibi yürüme aklıma gül kırıldı taş kırıldı cam perişan yüzümde zilzal, ezber... al alacağını kaç savaş okudum, kaç meydanda revan yüzüm bilmezsin al bu paradigmayı, bana bir patika ver ümidi sarınıyorum oysa "la tahzen"den beri yıkma beni... |
Tebrik ederim.
Muhteşem bir şairsiniz.
Saygılarımla...