Ey seven kişi ! Kalk ! Üzülme ! Ağlama !
Siz; birbirinize destek oldunuz, acınızı sevincinizi paylaştınız.
Birlikte gerildiniz zorlukların önüne ve birlikte aştınız engelleri.
Engellere takılıp düştüğünüz zamân, pes etmediniz ve yolunuza devâm ettiniz..
Yol ne zamân bitecek diye hiç düşünmediniz.
Zîrâ Siz; yolun uzunluğuna değil gönlünüze baktınız..
Yüreklerinizle yürüdünüz nerde biteceğini bilmediğiniz bir yolda...
Bu yolda yürüdükçe sevginiz yüreğinizin en derinliklerine sindi..
Yüreğiniz yüreğinize tercûmân oldu..
Gözleriniz gözlerinize râm oldu,
Ömrünüz ömrünüze ömür oldu..
Ve Sen-Ben ortadan kalkıp, içinde gün geçtikçe büyüyen sevgiyi barındıran BİZ oldu...

Ve Siz, Biz olma yolunda ( yolculuğunda ) olanlar ! Kalkın !
Şimdi ağlama vakti değil.
Biz olma vakti...