Ömür Yapraklarını DökerkenYar… Sessiz Bir köşede neyzeni Dinliyor ve seyrediyorum Hangi Makama girmiş olsa Feyziyle huzur buluyorum Ne hüzzam Ne Hicaz ve de ne rast Segâhla bir başka oluyorum Sanki Benden alınanlar var Mazime inmeme karşı çıkar Ceddim Her kimse razıyım Ve onun izlerinde yaşayanım Kirli Oyun ve tezgâhları Kuranlardan zaten davacıyım Hayli Yıpranmış bir han Dikkatimi çekiyor, içleniyorum Kaç nefes Buradan geçmiştir Ve ne hikâyeler ruha işlemiştir Ecdat Yadigârlarını kim Sahip çıkar ve hizmete sunarsa Yedi ceddi Ve gelecek nesilleri Dareyn saadeti yaşasınlar derim Gözler Yine sessizce yaşlandı Neyzenle bir başka âlem yaşadı İnsanın Ruhu ve gönlü aç olunca Huzur ve saadeti anlamayınca Kimliğinden Ve kişiliğinden uzaklaşıyor Tamamen dünyası için yaşıyor Zaman Kimi ve neyi kovalıyor Ömür yapraklarını dökerken Vicdan Derin bir sızıyla ah ediyor Akıl çaresiz iradeye kahrediyor Her hata Ve yanlış zafiyetlerimdir Yoksulluk fakirlik asla değildir Aklını Azmini, merakını şevkle Tanzim etmeyen sefilliğe duçardır Ne cennet Ve ne de cehennem korku Ve haşyetin değil, tercihler yeridir Sevdanın Karası asla makbul değildir Aşk, gönlü ummanlaştıran iksirdir Samimi Olmayan her amel ve niyet Esfelesafiline götüren nedenlerdir Mustafa Cilasun |