ŞAFAK
ŞAFAK
Mutluluk bizden ırak Yaslara olduk konak Gündeliğe mahkûm şafak İstikbal olmuş nifak Ayrılık oku vuruyor. Ellerim eli bulmuyor. Sevdamız yurtsuz kalıyor. Özlemle gönül ağlıyor. Ümitler, düşler yok oldu. Asalet, nesil kayboldu. Duygular anlık haz oldu. Kalpleri dertler doldurdu. İnsanlar olmuşken camiye bırakılan bebek Hepsini sahipsiz hem düşman ilan ederek Bölündü kalpler ortadan bilerek, inleterek Emsiz yapıldı müstevliye hediye edilerek Vardır her ruhu dirilten ahiret Hepsinde görünür cismaniyet Hak ile batılı ayırır hidayet Dalalet, hıyanete kalmaz muhabbet Abdullah Bedeloğlu |