Artıkherkes bir ölümle yaşayabilir dedim bugün kendi kaygısının şiirini yazsa hiçbir irkintiden almadan basit yaşamak demişti biri ah basit yaşamaktan zor ne var basit yaşadığını düşünmekten başka oyalanıyordu her düşünce umuruna girmeden çok sevmek zevkini tattığı tatmadığı her gün. bağışlamalı mıydık o halde "bir gölge satın alıyorsunuz, böyle sık sık!" veyahut yaratıcıdan ruhsatla çalınmış gibi "beni izlemek isteyene sunuyorum ben" artığını Racine’in. aşkın doğasından gelen herkesin aynı yoldan yürümesini gerektiren tüneller ne kadar erdemliyse görünmezde sevdiriyor muydu yitiriyor muydu kalbin yürümesini ereğine |