Baharın renklerinden ben de bir kam alabilseydim

Yine akşam hava karardı yüreğimde gam
Gönlümün tellerinde Suzinaktan bir makam

"Rûz u şeb ah eylemekten çâk çâk oldum yeter"

Sığınmıştık umudun kanatları altına
Meğerse hepsi masal boşuna düş kurmakmış
Şu hayatın koşusu boşuna bir telaşmış
Aslolan dert etmeyip her şeyi yaşamakmış

Biz ördükçe bak sökülüyor hayatın ipi
Özlemle yazı beklerken hep kar boran tipi
Baharın renklerinden ben de kam alabilsem
Bak gör cemreler düşmüş açmış taze baharlar

Yeniden hayal kurup pembe rüyalar görüp
Sarılablir miyiz şu vefasız hayata
Zaten sürekli hüzün aykırı tabiata
Elbet geçer mevsim diner rüzgar erir karlar
Bak gör cemreler düşmüş açmış taze baharlar

İncitir kalbimizi akıldan muhtıralar
Ey zalim yol gösterici aşka vakit yok mu
Biz de baharlardan bir kam alsak bize çok mu
Sevmek istiyor gönlüm acilen bu sıralar

Yüksel Nimet Apel
3/Mart/2015/Salı/Ankara