Biz aşk mıydık?
Biz seninle hiçbir zaman
Aynı cümlenin içinde bile anılmadık Acılarını sırtlamış cümlenin yüklemi olabildim Ne de mutluluklarımın gizli öznesi olabildin Biz sadece hasrete prangalı iki yürek olduk. Biz ayakuçlarındaki karlara aldırmadan Güneşli sabahlara doğmayı özenen İki deli gelinciktik, zamansız açtık baharlara Zamansız uyandık kış uykularından Birbirimizin yüzünde gördüğümüz O gülüşleri bahar sandık. Oysa biz kökleri toprakta kalacak Bir gelinciğin bir kış sabahı güneşe Gülümsemesi kadar imkânsızdı Hayat yolculuğunda sırt sırta verdik Zannederken sırtlarımızın arasına örülü Hasret duvarlarını göremedik Belki de görmek istemedik. Ne zaman duvarları aşmak istedik İşte o an esir düştük imkânsızlığa İşte o zaman yenik düştük zamana Senle ben, hiçbir zaman biz olmayı başaramadık, Belki de ayrı cephelerde savaşan iki kılıç ustasıydık Kendimizi hep aramıza örülmüş Hasrete kılıç sallar bilirken Meğer biz kendi yüreklerimize kılıç sallamışız… Sami Arlan.. |