SEZAİ REMZİ DAYI HALKTAN ŞİKÂYETÇİ

Eğleşirken bir terzi dükkânında
Kapı açıldı baktım bir adam
Yırtık pırtık eski püskü elbisesi
Bunu dikebilir misin dedi
Terzi Zahir hiç itiraz etmedi
Çıkar hallederiz dedi
İşimiz çok ve uzun deyip
Terzi makinesini çalıştırıp dalarken işine
O ile ben kaldım baş başa
Yüzlerde çizgiler kalın ve derin
İzleri var çektiği gördüğü kederin
Asırlar öncesinden bir kalıntı sanki
Karşımda durmakta şimdi
Bir anda ürperdim ve korktum
Son bir hamleyle topladım gücümü
Sordum sen kimsin
Nerden gelip nereye gidersin
Bana neden öyle bakıp korku salarsın
Derken ölüm aklına gelir acı kokusu ile
İçinden geçer lakin benim düşmanın iki
Oda kendi nefsim ve lanet şeytan
Üstelik niye vursun beni durup dururken
Görünürde ne tabanca ne kesici alet
Yaklaş diye gür bir sesle bana seslendi
Sen dedi uzaktan takip ettiğim
Sen dedi sevgiyle yaklaştığım bir insansın
O ne bakış be hocam böyle sevgi
Korku yumağı gibi
Şiir yazdığını biliyorum
Şiirlerini çok seviyorum
Sana anlatayım beni de
Şiirinle resmet anlatayım dinle
Çok söyleyeceğim var dedi
Kafamı olur anlamında sallamamla ekledi
Ben insanları oldukları gibi kibirsiz, çıkarsız
Hatalarıyla saflıklarıyla sevdim
Bir türlü ya kendimi anlatamadım
Yâda anlamadılar, dürüstü dürüstlüğü sevmediler
Muhbire değer verip doğruya değer vermediler
Doğruyu söyledim taşladılar
Yılmadım kötüden korkmadım
Sopa yedim kafamı kırdılar değneklerle
Dönmedim doğru yoldan
Döndüremediler hak bildiğim yoldan
Hastaneler bunun üstü eski
Parası yoktur diye almadılar
Tedavime yanaşmadılar
Dost bildiklerim ise çoktan sıvıştı
Kaçtı gitti gelip de kapımı çalmadılar
Halin nedir diye sormadılar
Bir sıcak evim
Evimde bir sıcak çorbam
Tarhana mercimek olmadı
Aşka vaktim hiç bulunmadı
Yaşayan bir ölü sandı herkes
Devamla anlattı
Senin içinden geçirdiğin gibi
Tarihi bir kalıntıyım belki
Ama Halkın gözünde değersiz
Yürüyen korku filmi miyim?
Yoksa ben diye sordu
Ben durdum o durdu zaman durdu
Yok dedim diyebildim
O ise yurdumda kendi halkımdan gördüğüm
Uğurlarında can verip ölürüm dediğim
Kişilerden gördüğüm kötülüğü
Düşman dediklerimden görmedim
Çok kahırlı kızgın bir dille
Ve devamıyla dedi ki
Suç bendemi onlarda mı?
Bunu ben bugüne kadar çözemedim
Bu halleri gördüm göreli bildim bileli
Hiçbir şeye gülemedim
Söyledim Garip Kul Lakabımla
Sende Yaz ki Garip Kul Lakabınla
Ben anlatamadım
Sen anlat anlatabilirsen
Halkım dediğim bu Halka
Terzi işini bitirip borcun yok diye
Verirken elbisesini söyledim ona
Bende anlattım işte seni Sezai REMZİ dayı
Anlattım Halkıma
Bu şiirimde, Roman tadında
Memnun mesut hadi eyvallah
Dedi bana karıştı caddeler
Karıştı sokaklara
Sonrasında daha neler göreceğiz
Daha neler çıkacak karşımıza

Caksu 1986/ Düzenleme/2015 /19.03.