ALIŞMAK ZOR YOKLUĞUNAsus yüreğim yeter ağladığın seni anlayanın yok ki görmezden geliyor gönül bağladığın korktuğun başına geldi bak söyle nasıl alışacaksın yokluğuna suskunluğunun nedeni varmış anlatmaya çalışsaydın anlamaya çalışır dinlerdim seni sessizlik öncesi fırtına gibi diline gem vurur kusmazdın kinini ortalığı yangın yerine çeviren kim bir bak düşün kendinle neydi sebebi söyle son söz yine senin olsun var mı verecek yanıtın ithamlarına kanıtın böyle istedin böyle oldu dönmek yok maziye bahçemde çiçeklerim açmadan soldu mutlu musun şimdi aşkımızın kimdi katili silip süpüren yok eden böyle yapar mı seven arkasına bakmadan gidenin olur mu yüzü geçmişe küfretmek yakıştı mı sana iyi günlerin hiç mi hatırı yoktu mühürle artık dudaklarını geri dönüşü olmayan sözler etmesin bir bak aynaya gör kendini kırık cam parçalarında arama mutluluğun suluetini polyannacılık yakışmaz sana ağlamaya zorlama kendini aşkımızın büyüsü bozuldu farkında değil misin ... Refik 15 . 03 . 2015 İstanbul |