Tadı kalmadı yaşantımızınKan, kırmızısıydı yüzleri Belliydi günlerdir süren ayazın esir aldığı Korkudan yüreği titriyordu. Baktım! Göz bebeklerinde yakıcı bir karanlık vardı Dudaklarından kopup uçuveren çapkın tebessümüyle, Bana baktı. Ruha değmiş teniyle Gül kokusu esintisiyle gözlerimde gezindi Gözleri. Şaşkın tavırlarımla Yıllardır uykuda sessizce yatarken uyanan biri hissettim. Kendimi. Gözlerinde görünen arsız pırıltılar vardı. İşte o pırıltılarla yıkıldım Bir bakışa bir pırıltıya, teslim etmiştim kendimi. Kandillerin uçuk is kokularında sevdim Yeşil vadileri gördüm Nefes aldım. Ne zaman bakmışsam, onun gözlerinden. Ve! Zaman geçti gün geldi. Günahkâr arzularımız yıllandı Ne yaptıysam ona, daha hiç gülmez oldu. Hazan düştü toprağa, Tadı kalmadı daha yaşantımızın. 11 Mart 2015-03-11 Ahmet Yüksel Şanlı er |