Zimbolu İsmail ve hayat hikayesi
Zimboli İsmail duygusaldı
bizim Dostlar Kahvesi’ne gelirdi yıllar önceydi meraklı bir kedi gibiydi içtendi,samimiydi olmadık şeylere kızar umulmadık şeylere güler geçerdi Fener’liydi Kadıköy Moda ’da oturur Barış Manço’ya komşuyum derdi Pendik sahilinde tanıştığım onlarca arkadaşın en harbisi,en eksantiriği idi Teksas,Tom Miks,Zagor okurdu tam bir apolikti ne sağcı,ne solcuydu Maradona hayranı bir futbolcuydu Mustafa Denizli onu beğenmişti fenerliydi ama cimbomda oynayacaktı sene 1987ydi yenilmez yürekti yani aslında çelik bilekti Cüneyt Arkın’a dublörlük yapacaktı yönetmen Çetin İnanç’ın birkaç avantür filminde oynadı meşhur olamadı olsun derdi güler geçerdi demekki Allah artiz olmamı istemiyor derdi bizide güldürürdü arkadaşlığımız askere gidene kadar devam etti sonra öğrendim Erzincan’da sıhhıye çavuşuymuş yanına gittim askerlik yaramıştı kendisiyle barışıktı az konuşur çok iş yapardı Beyazıt meydanı’nda volta atardı üniversiteli gençler müdavimiydi onun onlara dersler verirdi antikaya merak sardı eski kitaplar aldı sattı Japonya’ya gitti uzak doğu sporlarının hepsini bilirdi ama branşı ki kua shu’ydu ozandı şiirde yazardı Yazko edebiyat’ta şiirleri çıktı bir iki tane sonra şiiride bıraktı memleketi Erzurum’du dadaş olsun çamurdan olsun derdi İbrahim Hakkı hazretin Marifetname’sini yutmuştu ama sorsanız bilmiyorum,duymadım derdi umre’ye gitti o zaman lise sondaydık din derslerinde Hazreti Muhammed ismiyle gözleri dolardı kuşluk, evvabin beş vaktin beşinide kılardı. öyle biri işte adam gibi adamdı zor bulunur derdim ula İsmail senin gibi çay, kahve , en kıralından yemek ısmarlardı dün gördüm onu 20 sene sonra yaşlanmış saçlarına ak düşmüştü bazı huyları değişsede yine öyle harbiydi haftaya derbi var dedi geçti gitti kadıköyde fener bayrağıyla altıyolda tur atıyordur şimdi f |