VUSLAT DİYE VARDIĞIM MENZİL...Dost diye sarıldığım eller Ayrık otları imiş meğer Haddinden fazla verdiğim değer Zulüm olup döner gönlüme değer Derdimin dermanını bilen varsa eğer Söylesin hemen ne olur hanımlar beyler Harap oldu ağlamaktan buğulu gözler Gönlüm bir ah çeker dilim bin pişmanlık çeker Vuslat diye vardığım menzil Güldürmedi ama beni etti rezil Bedenim de ruhum da şimdi sefil Tövbe ettim kimselere olmam artık kefil Kırmadığınız dalım varsa haydi buyrun Perişan ettiğiniz cismimi alın kapıya koyun Saf gönlüm sen de kendine gel yaşama soyun Zulmün sonu gelmez ama yine de eğme boyun... ÇİMDİK 09.03.2015 |