ÖLEYDIM GEREK
Giderken kan kusup veremler olup
Yokluğunda can verip öleydim gerek Aklını yitiren bir mecnun misal Kendi halime bile güleydim gerek . Şimdi sen nerdesin ben ise nerde Gözlerim görmüyor inmişler perde Beni yaşar iken salan bu derde Feleğin defterin düreydim gerek . Velhasıl mecnuni bu sevda beni Çöllere salıpta pişirdi teni Yaralı bir leyli eyledi seni Bunları göreydim bileydim gerek . Kan ağlar bulutlar isyanda sözüm Kör olmuş görmüyor kimseyi gözüm Çile tarlasından dert toplar özüm Ektiğim gül idi dereydim gerek . Gerekki sevdanın çektiği çile Gün gelir dönüşür elbette güle Dünyada olmasa ahrette bile Sevdamın yüzünü göreydim gerek KÜRŞAT TAŞDEMİR |