al götürey hasrete giden yol gönlümün kum taneleri yıllarca ağladığım gün çaresizliğimin kederi al götür serin sularına sal memleketin çok sevdiğim çiçek çiçeğin bin bir rengi güneye akan kuş her kış yağan kar rüzgarla gezen yaprak al götür sabah ezanlarının içinden duyduğum ses kitaplara sığmayan inanç dudakla duyulmayan tat ram olan gün al götür beni ben adam olamam bu aşka yazık olur Münir Buca İzmir |