Kayıp kent mezarlığı
Bir gece vakti
içimizde öldü gün ölüm ile uyandı birkaç insan gölgeleri uzamış karanlığa bilmediğim dualar dillerinde bir kız çocuğu ellerinde çiçekler yağmur yağıyor namus ıslanmış utanç ellerinde az ötede çığlıklar kimilerinde kırk mum kimilerinde tiksinti helalliğe yetişememiş bir hıçkırık gözyaşlarında boğuluyor ah ölüm ne zamansız sevdasın sen aynalara yansıyan sonsuz bakışların kalmış bir iz son nefesinde külden deliller. bir elin toprakta ayrılığın yarım kaldı. yazısız mermer taşı diz çöktüm sustum.... ..Erkan Açıkgöz.....28/02/2015 |