SÜVEYDA
Bir dağdağa ruhumda
Odam ne kadar da sessiz oysa Sanki bir mızrak boğazımda Gönlüm ünsiyetten sıyrılıp... Dünyaya gözünü açsa Sessizliği bozan çakmak sesi Tornado /sokağın nefesi Beni anlatır... Rüzgarın lisan-ı hali Güneşin elleri yokki... Tutsa ısıtsa içimi Sensiz gönlüm... Çorak toprak misali Buz gibi bedenim/erirdi avuçlarında Ah/ne olurdu sarsan koynunda Aydınlanmaz sandığın süveyda... Bahçende dönüşürdü nevbahara... Zühal Z... 21.02.2008 |
SEVGİLERLE...