Yok...
Ne bağda bülbülüm var, ne gülşenim ne gülüm
Istırap içindeyim, halime ağlayan yok. Yakıp da savursalar, bir avuç etmez külüm Sevda köprüsü kurup, elimi bağlayan yok. Sevgi sevda aradım papatya, menekşe’de Bulamadım eşimi ah gönül endişede Yalnızlığı yaşadım bir virane köşede Deli ırmaklar gibi içimde çağlayan yok Bir ömür böyle geçti bahtıma isyan ile Yıllarımı harcadım boşuna ziyan ile Dosta haber etsem de kaç defa beyan ile Kapımı çalmadılar yaramı dağlayan yok. Ben kader mahkumuyum ben doğuştan yaralı Gülmek benim neyime yazgısı hep karalı Gözümden akan yaşlar boncuk boncuk sıralı Omzunu yaslayıp da teselli sağlayan yok Asamadım bir yârin resmini boş duvara Senelerce ısrarla ruh ikizini ara Rast gelmedi bu kalbim nazlı bir Bergüzar’a Yastığıma baş koyup gönlümü eğleyen yok. Gençlik el oldu gitti hâlâ arar dururum Sevda diyen aşk diyen sol göğsüme vururum Ne Rabbime ne kula olmadı bir kusurum Seni çok seviyorum deyip de söyleyen yok. Şair:İsmail Kurt 19.02.2015 |
Senelerce ısrarla ruh ikizini ara
Rast gelmedi bu kalbim nazlı bir Bergüzar’a
Yastığıma baş koyup gönlümü eğleyen yok....tebrikler üstat