Üç GeceGidişinin üçüncü gecesiydi Buz gibi saplanmıştı yokluğun Üşütüyor du yoruyordu, yakıyordu Odamın tavanında hayalin asılıydı Üç gündür gözümü kırpmadan izliyordum Kapıma asılan ekmekler küfleniyordu Mutfağın musluğu açık kalmış akıyordu Uyursam çıkarsam odadan dışarı Hayalin de giderse ölürdüm biliyordum Hem dışarıda yağmur vardı soğuktu Hem karıncalar yolumu kesebilir di Hem havalar hastaydı verem di Üç günlük uykusuzluk dediğin neydi ki Bahane değil bütün bunlar gerçekti Karda açan kardelen oldun Sımsıcak bir merhaba ile geldin Artık bırakmam seni Aynı saksıya ekilmiş iki çiçek olsak Köklerimizi salsak hiç ayrılmasak Yaprakların yapraklarıma değse İçim gıdıklansa kendimden geçsem Evin hanımı gelip bizi okşasa Işıklar kararınca sana sarılsam Sım sıkı deli gibi sarılsam uyusam Kolların da üç gece uyanmasam Uyusam uyusam hiç uyanmasam İbrahim KANDAMAR 26.01.2015 |