Kısmete inanırdımda
Kadere pek güvenmezdim
ne yazacağı belli değil
yazmasını istemezdim

Birçok kez aldım
Kalemi elinden kaderin
kendim yazmaya çalıştım hayatımı
fakat kalemi ele almakla olmuyormuş
öyle dolu dolu olduğu halde hayatım
okadarda boşmuş

Kendim için ne yaptım diye
başlamak isterken satırlarıma
düşündüm durdum
meğersem hep hayal kurdum
kalemin üzerine büküldü boynun
gözyaşlarımı tutamadım
kedim için yazacak
iki satır bulamadım..

Yorgun olduğumuzda
güçsüz olduğumuzda
pişman olduğumuzda
mutsuz olduğumuzda
fırsat kollayan kaderin
eline kalemi biz veriyoruz
yaz diyoruz yaz Kader
biz yazamadık bare sen yaz

Kısmet ise öyle bir şeyki
sanki tam yaklaştığını sanarsin
bir adımlık kaldı dersin
istediğin yere varamazsın
Bazende öyle uzak gelirki sana herşey
umudunu tam yitirdiğin anda
bir bakarsın ummadığın yerden
bir ışık gelir
karanlık dünyana aydınlık verir...