ÖZÜME BENİM
Bir güzele derdim izah eyledim
Reddetti bakmadı yüzüme benim Defalarca sevdiğimi söyledim Güldü inanmadı sözüme benim Dedim konuşalım nazlandı gitti Sıvıştı yanımdan hızlandı gitti Tutuştu yüreğim közlendi gitti Bir ateş bıraktı özüme benim Gitti ya peşinden bakarak kaldım Kendimi kaybettim hayale daldım Dokunsan ağlardım çok fena doldum Bulutlar toplandı gözüme benim Gitmeyi düşündüm ardından koşup Sonra vazgeçmiştim kendimde şaşıp Baktım gitmiyorlar dizler uyuşup Yokuş geldi yollar düzüme benim Sessizce kalmıştım öyle biçare Bitip tükenmiştim göz göre göre Yıkıldım aniden olduğum yere Sanki kramp girdi dizime benim Üç beş tane sözcük geldi dilime Kâğıdı kalemi aldım elime Döktüm nağmeleri sazda telime Sazım feryat etti sızıma benim Ağlıyorum iki gözü pınarım Feryat edip daldan dala konarım Tutul muşum bir sevdaya yanarım Bir su serpen olmaz közüme benim Yeter Mizani’yi ağlatma zalim Seven sevdiğine eyler mi zulüm Biliyorsun sana ayandır halim Kavuştur işimi çözüme benim Ozan Mizani (Taner Karataş) |