VE SUSTU KADIN
ve sustu kadın
kelimeleri gömdü yüreğine bir ardıç kuşu seslendi sabret diye rüzgarlar geldi ulu dağlardan unut diye bir boşlukta tam kaybolacaktı ki bir dost tuttu elinden boşver diye... ..... ve sustu kadın feryadını bir ırmak aldı götürdü güneş aydınlattı yüzünü sevgisini bir anda yitirdi gözlerinden akan incileri dizdi tek tek boynuna vazgeçti kadın ..... ve sustu kadın şerefsizliğin dibine bir tükürük attı zamanı önüne kattı boş kalan cebinde sayısız dua ahlardan tesbih yaptı çaresiz değildi dizeleri vardı yazılacak şiirleri kangren değildi sayfalarca dökülecek kelimeleri vardı biten sevgisine bir mühür daha attı ve yoluna gitti kadın yolu aydınlıktı yaşanacak tüm güzellikleri umuda astı yürüdü kadın ölümüne... NURTEN CAN |