ÇİÇEKLERLE HASBİAL
Gün ağarmak üzere
Rüzgar sert esiyor Islık çalarak dolaşıyorken Uyandı papatya cık Öyle yorgun hissediyordu Üzerinde koca bir yük vardı sanki Bakındı etrafına Diğer kardeşleri de ayniydi Soğuktan buz tutmuşlardı Kıpırdamaya güçleri yoktu Bütün yeşil çimenler Laleler de ayniydi Bir inilti duydu Badem ağacıydı hayıflanan Zor çıkan bir sesle Günaydın kardeş dedi Ne oldu neyin var inliyorsun Baksana halimize Buz tutu çiçeklerim Oysa ne özenmiştim Bu yıl onlara Güzel açsınlar da Bol meyve versinler diye Böyle donarlarsa dökülür çiçeklerim Meyvesiz kalır dallarım Bir kuş geldi uçarak kabarmış Tüyleri belli üşümüş Hayırdır ne konuşuyorsunuz böyle Fısır fısır Ne olsun kuş kardeş baksana halimize Donuyoruz da Ne acelemiz vardı ki Erkenden uyanıp Yeryüzüne çıkmaya Yatsaydık biraz daha sıcaktı yerimiz Şimdi buz tuttuk Ağaçta öyle hayıflanıyor Erken açtı çiçeklerim diye Küçük kuş zor çıkan bir sesle Haklısınız Nasıl aldandınız bu havaya Sanki işiniz vardı Uyusaydınız biraz daha Ya sen nerde barınıyorsun Biz çatılarda yaprağını dökmeyen ağaçlarda Barınıyoruz Dua edin güneş çıksın da Biraz rahatlarsınız Haydi bana müsaade gideyim üşüdüm biraz Yine görüşmek üzere Uçan kuşun ardından baktılar Çok doğru nasıl aldandık Görünce güneşi dayanamadık Attık kendimizi dışarı Şimdi katlanacağız sabırla Bekleyeceğiz düzelsin bu hava diye Ayşe Karan |
Ne kadar güzel bir kalbiniz var.
Kutluyorum Ayşe Bacım...