Hiç sevemedim keşkeleri...
Hep ağır yükler yükledim galiba zayıf yüreklere.
Getiremedim gideni geri.
Anlayamadım anlatmak istediğini.
Hiç soramadım adresini.
Bulmaya çalışmadım da deli gibi.
Zaten bulduğumda da bilemedim değerini.
’Ama hiç sevemedim keşkeleri.’
Kaybettim kılavuzu olduğum yolu.
Göremedim görmek istediğim köyü.
Ve yine söyledim o hiç sevmediğim sözü.
’Hiç ama hiç sevemedim keşkeleri.’
Her defasında yaktı bi yerlerimi.
En çokta kırdı dilimin kemiğini.
Dağıttı beynimi ve kesti nefesimi.
Belkide hep anlamlı yükler yükledim anlamsız bedenlere.
Bir kelime bu kadar mı olur ezberimde.
Keşke..!

Getiremedim gideni geri.
Anlatamadım anlatmak istediğimi.
Hiç soramadım adresini.
Aramadım da deli gibi.
Zaten bulduğumda da bilemedim değerini.
’Hiç ama hiç sevemedim keşkeleri.’