AĞIDIN İPİNE NİCE ACILAR ASTIM
Ağıdın ipine nice acılar astım
Bütün güvercinler uyudu göğsümdeki, Avluda Kalbine bak beni gör Gökyüzü beni senden doğursun Elimden alınmış gençlik çıgırtkanlığım. Rahatça dolaşamazsın sokakları Faili meçhul cinayetler var Aynalara sakın bakma delirirsin Ay ışığı vurur geceye herkes suskun Bir mezarlık yeri beni çivilediğin bu şehir Sözler muhbir düşüncelerim tutsak Gece yanıyor ateş suyu yakıyor Sular utanğaç sular artık ağlıyor Al kanatlarımı uç ,uç, sonra dön Fırat, tan geç kızılırmaktan arastan su iç… Tarih dilen diçleden Munzurdan zulamızı doldur Zapsu,yunun acılarını getir bana Yanık yüzlü insanların hüzünlerini Şivan kalan çocukluğumu getir Bahar kendini bilemesin haber uçur Çiçekler gelin değil Sorulurmu karanlığın sebebi geceye sorulurmu.. Ben soruyorum susarak yanıyor ömrüm Ulaşılmazım değilsin hiçbir zaman Tükenen yalnızca ikimiz değildik Ay ışığından aldım adını fişledim yüreğime Gözyaşı düşürme sakın kibriklerine Bilirsin ağlaman çaresizliğim olur Saçlarımı acılar destekledi Kara günlerim saçlarımda beyazladı Ay ışığı akşamlarda vurulur yüreğim Serilirim bir yaprak gibi yere Bir yaprağın cenazesine koşan Topal bir karınca olur yine. 19.2.2008. SOKAK ŞAİRİ |
Sular utanğaç sular artık ağlıyor
Al kanatlarımı uç ,uç, sonra dön
Güzel ve özlü bir anlatım. Özelikle 'AL KANATLARIMI UÇ, UÇ SONRA DÖN'
Ne hoş..Sağol.