umutsuz bir vaka için bir parça mavi

Onlar gibi değilsin sen
Göze almayı bile deneme sakın
Açılma hiç kendinden bir başkasının uzağına
Hiç düşünme bir adım öteye geçmeyi kendinden
Yalnızca sus, hatırlanmayı bile unut
Konuşmalarını dahi isteme kimseden hakkında
Bırak herkes gibi olmayı
Onlar gibi değilsin sen.

Gerçekte nesin, kimsin sen?
Zaafların ve tutkuların ne?
Şuranda bir kalp taşıyorsun kimin için?
Kendi görünmezliğinde kaç boyutlusun –ki
Aynalara da tahammülün yok senin
Küçük bir nedenin dahi seni mutlu edeceği yok
Dedim ya düşünme bunları
Savaş ve barış duygularıyla kirlenmesin ellerin.



I

Dilsizdir oğulları ölen anaların dağlanan feryatları
Her acı kendinde hüküm sürer bundandır ölümsüzlüğü.

En fazla kendidir herkesin yine kendi uzağında kaybolan
Ve kaçamaz kimse kendi uzağından, gittiği yine kendidir.

Duymak istemediğimiz bir çığlıktır karnımıza oturan ağrı
Ne yana dönsek soluk soluğa bir yalnızlığa kapanır perdeler.

Toplasan ne tutar bir parça yüreği taşımayan dostlarını?
Kaç tutam kesilir ayrılıklar, acılarla örülü bir saç kökünden?

Kaç zamana boyalı gözlerde şu dünya dediğimiz?
Gör artık bunca terk edilmişliğin bir seçim olmadığını.



II

Soyun ölümün arınmışlığından aydınlanan ruhunu
Ellerin kirinden arınsın.

Çaresizliğine dokun bir serçenin
Yüreği yağmurlarla yıkansın.

Her ölen kedinin bir ahı durur üzerimizde
Ve her gidenin gözyaşları saklı içimizde…

Şimdi bir yol seç ve seçtiğin yollara koyul
Yüzleşmeye hazır ol gözlerindeki rüyalarınla.

Seni görmelerini sağla yüreklerin sağır dilsizliğinde
Bakmayı öğrendiğin zaman duyacaksın.



III

Şimdi nereden başlamalı en başa dönüp de yeniden
Tutup da neresinden bölmeli bir şiiri gözlerinin uzaklığına.

Ellerinden tutup bir sözün yeniden yürütmeli
Yeniden geçirmeli gemileri yüreğinin bozkırlarına…

Bizi aşka düşüren bu, koca yalnızlığın ardındaki sonsuzlukta nedir?
Nedir bizi: kaybolduğumuz bir uzaklığın içine sürükleyen gebelik?

Bizim bitip tükenmeyen bir yarın telaşımız var
İçimizde doğmayı bekleyen bir çocuk ağlar durur kimsesizliğimize.


...unut şimdi beni, yeniden başlıyoruz

Meriç Aydın