MECNUNCA
Diyeyim maşallah bu ne güzellik
Gökteki ay güneş kıskanır seni Huriden mi kaptın bin bir özellik Bakma öyle mahzun erittin beni Görenler hep sana aşığım desin Yaktıkların yalnız değilim bir ben Zerrecik olayım taşısın fesin Kokunla mest etsin üstündeki ten Gelmişsin dünyaya insan yakmaya Yak yakabildiğin seven yüreği Kıyılmaz inan ki sana bakmaya Gönül ummanında sevda ördeği Deneme sevmeyi al benden ibret Hangi seven mesut,ortada halim Kıskansın huriler seyre dal sabret Hasretim sevdana yap bin bir talim Kavuşmak ne haddim sevdim sadece Döneyim köze sevdanla çokça yak Güneşimken gündüz ay’ken gecede Savrulunca külüm öylece bir bak Talibim yanmaya bir ömür boyu Öleyim hasretle istemem vuslat Körelir sevda yoluma kaz kuyu Gözyaşımda yüzdür ver böyle fırsat Seni değil inan hayalin yormam Karşılıksız sevgim bin sıra saklı Saçtığın ışığa tüy olsam durmam Olmam aşka gölge densin kalp haklı Varsın gizli sevda bedenim yaksın Kavuşmak dilemem bu aşk ebedi Kefende gözyaşım sessizce aksın Talkında denilsin boşa sevmedi Solmazım sessizce yaşayıp gittim Rabbime kul iken kuluna da yar İsterken yanmayı vuslatı ittim Mecnunca yanmaktan güzel şey mi var M.Sıddık SOLMAZ |