o gün geldiğinde
yanı başındaki sandalye
sahipsiz kalacak
yalnız seyredeceksin
tek başına hayaller
acı bir kahve
hala içiyorsan
derin nefesler alacaksın
o mel’un sigaradan
güneşin batışı
havanın soğuğu
dizlerindeki şaldan
yukarı çıkmayacak
uzun uzun bakarken
göremediğin neler
görünecek gözlerinde
içinde sıkılır belki
ruhun daralır
boş ver derin bir nefes
hepsini siler geçer
özleyeceksin yanı başında
ara sıra horlayan
yorganı tekmeleyip atan
adamını iç çekerek
belki hala takvim yaprağı
o günde donup kaldı
terliklerim baş ucumda
kitapları sıra sıra
oda aynı hala belki
kara kızım ayak ucumda
bücürüm kapıda
yem gelmedi diye
patır-dayan guguluklar
o sabahın ilk ışıklarında
hiç değişmemiş gibi
güneş doğacak
günler haftalar
akıp geçecek
bir eksikle bizim evde
benden sonra.
27-01-15 şa