uzak durun bizden
sittin sene sıyrılmış’sın bir kere sen izden
hiç kimseye bahsetmediğim gizlim’le evliyim ben
oysa sen cıs cıbıl kömür karalığında birisin
her bir şeyi ortalıklarda Selsebil duran
güzelliği ruhundan kopmuş olan
inan ki bu nasıl bir can içinde candır anlaşılmaz
çözemez ki insan
yaşamın görkeminden sıyrılınca olunuyor aşılmaz
nefsi boğarsak eğer
bir müminin hayalleri ancak bir cihana değer

elbette ki özüme vuracağımı
hiç kimse görmeyecek inançlı sabırsızlığım da duranı
illa ki gözlerimin en istemli anın da kapandığını
kabahatte gizli sevapta
hele hele ki sana ne benim yaptıklarımdan
ve bu gönül hiç boşa ağartmadık taş kesmiş cidarını
öksüz ve yetim gibi iki elim böğrümü koparana kadar
feryat figan da pişinceye dek yaktım nefsin zararını


iklimleri geçmez ki üstünden günleri olmayan birisinin
ayağına taş düşmüş gibi hemen çığlık kopar
bir sabi ırzı olmayan bir dala bile sığınır
babasızlığın ne olduğunu bilir misin ki sen
tüm hayalleri ile bir anne can evinden vurulurken
evladını düşürüyor’ken kan revan içinde toprağa
tüm vicdanı olanlar yanarken
sizin gibi vicdansızlar kör namluya
kan kusturacak bir mermi sürmektedir yeniden

kirlettiğin gönüller bir bir hedefini bulurken
üstü üstüne mezarlıklar kurulur yeşilimtırak
kuran okunur kabir başın da
yaratana sığınılarak
bir Türk oğlu bir Türk oğlu daha
mazlum ve kahpece vurulup atılıyor ikametgaha
tarihin belirlediği en berbat yazgıydı kardeş bildiklerince vurulmak
bu yazgı yüz yıllardır içimize çöreklenmiş
sanki bir kötü gidişe karşı oluşturulmuş bir beladır
veya ağzı hayırlı birinin bize yaptığı bir bedduadır
anlaşmak ne mümkün ki sizinle
sizde geçmişin kuyruk acısı içiniz de kömürleşmişçesine
bizde evlat acısı yüreğimiz de kor bir cehennem aleviyse…




(27.01.2015) AZAP…