Yine peydah oldu gecede

Semada bozgun yemiş yıldızlar

Bir pepuk oldu feryadından

Yeniden doğdu anka kaf dağının ardından

İllegal bir çığlık daha sustu en orta yerinde, tam da zamanında

Gayri meşru bir çocuk daha öldü kıyısında munzurun

Eskimiş barbar törelerin gölgesinde sustu

Sabahlıklar içinde efendilerin köleleri

Duyulur şimdi uzaklarda yakılan ateşin türküsü

Gelinler çeker atları, koşum takımları vurur zamanın dönümünde

Bakıyorum şimdi ayrık iki vadinin hasret döküldüğü yerlere

Gül bahçeleri sürüyorlar kanı dökülmüş topraklara

Gülen çocuk resimleri yanı başında suskun mezar taşları

Ağlıyor anası bacısı keşmekeş hayatın bir köşesinde

Kâfidir söylenen sözler durak yapar sıkışık vagonlar

Miğferli mübalağalar susturur zarf içinde saklı sözleri

Toz içinden seçilmez ince oyasında ağaç içindeki kuşları

Fıçının dibindeki yuvarlanan üzüm tanesi anlatır sarhoşluğunu hayatın

Dut yaprağına sarıyorum kurumuş yaprağını cevizin

Girişteki izlerini siliyorum ayaklarımın, ellerimin kınasını bırakıyorum halıda

Yeni pencerenin eski güneşi vuruyor gözlerime

Bir kapı daha açılıyor umut içinde bir sabaha

Gecenin yenidoğan haykırışları halen kulaklarımda..

Boran