Oysa AŞK...
Hangi yalan paklar ki insanı.
Hangi ölüm temizler kirletilmiş vicdanı Aşkı acımadan vurdular işte Yok artık mem ile zin Sevdayı gecenin bir vakti Ağlayan gökyüzünün altında Sessizce yaktılar utanmadan. Güneş doğmayı unuttu sonra Ay batmadı kapkara geceye sarıldı Zaman hiç bir ayıbın üstünü kapamadı Oysa aşk Bakamadan gözlerin mavisine Çizebilmekti resmini yüreğe Görmeden hissetmek duymadan dinlemekti. Ölmekti yaşamaya inat. Ve erimekti dirhem dirhem. Aşk bedel ödemekti korkmadan. Kıyamet gibi kopmak fay gibi kırılmaktı... |