KARANLIKLARDA KAYBOLURUMson yolculuğunda dönüşü olmayan yola gider gibi rötar yapması istenen uçağında bir akşam üstü uğurlarken seni tıka basa doldurduğun bavulun elinde birde sırtladığın günahlarındı üzerinde gidiyordun sen ufukta kaybolan güneşle birlikte arkandan baka kalan ben belliki acelen vardı randevuya gecikme telaşı ile girerken aprona unuttun el sallamayı bile son kez çevirdiğinde başını vardı acı bir tebessüm yüzünde sözlerin vardı sanki söyleyecek yarım kalmış gibi zor tuttum kendimi ağladığımı görmemen için akşam geceye hazır bürünüyor griler siyaha etraf gibi ruhumda karanlık olsada yüreğim bir çınar gibi düştü bitap bedenim atamıyor içinden sevgini ve gittin gözyaşları eşliğinde paramparça artık hayallerim gidişinle başladı matemim gün batımı serinliğinde akşam sefaları eşlik eder yaralı yüreğime kapanır gözlerim dalar giderim yolcu ettiğim düşler alemine tek isteğim vardı seninle birlikte yaşamak ve yaşlanmak tutup ellerinden bırakmadan hissetmek nefesini olmadı bir tanem beceremedik sevdiğimiz gibi sevemedik ve biz bizde bittik ... Refik 23 . 01 . 2015 İstanbul |
Hüzün bulutları sarar benliği
Boğazında bir yumruk
Yutkunamazsın...
Beğeniyle okudum yürek sesinizi kutlarım usta kalem.Saygılar...