DOĞMAYIN BE ÇOCUKLARNe desem yanıyor içim Çöldeki kaktüs gibi. Siz böyle ezilmiş çaresiz Boynu bükük gıdasız Bir deri bir kemikken. Ve isli kandil gibi Yanarken gözleriniz. Ölümle yaşam arası Gidip gelirken, Minicik yürekleriniz Yüzlerce çocuk yılı Sizin olsa ne yazar ... O yıllarda da yine, Yaldızlı bir yığın laf , İçi boş vaadlerle Açlık,yokluk ,yoksulluk Ve diz boyu cehalet var Yolunuzu gözlüyor, Savaşlar ,katliamlar ... En iyisi Dünya’ya Hiç gelmeyin çocuklar .. MELAHAT ÇETİNKAYA |
Elinize, dilinize, gönlünüze,kaleminze sağlık
siz hep yazın üstadım kaleminiz hiç susmasın
saygı ve selamlarımla