MENÜ

KAYIT OL GİRİŞ YAP

İki şey insanı çileden çıkarır; söylenecek yerde ağız açmamak; susulacak yerde lakırdı etmek. SADİ Paylaş

ANASAYFA

ŞİİRLER

YAZILAR

FORUM

NEDİR?

KİTAP

MÜZİK

ATÖLYE

İLETİLER

ARAMA

İLETİŞİM

299 şiiri kayıtlı

Takip Et

Şiiri Beğen

MAHKEME 3

TIKIROĞLU1071 Kimlik Onaylı

5,0 / 21 kişi ·23 beğenme · 16 yorum · 2571 okunma

Önceki Şiir Sonraki Şiir

İsmail TIKIROĞLU

MAHKEME 3

Şiirin hikayesini görmek için tıklayın

Babalar en kutsal varlıklar olan Annelerin gölgesinde kalan gizli kahramanlardır!
- Evin en öksüzü babalardır, en yalnız, en kimsesizi, herkese kimse olurken. Evin direği olurken kendisi direksizdir, dayanacağı kimsesi pek yoktur. Çünkü o hep güçlü olmak zorundadır. O zayıf olamaz Çünkü o kahramandır, o güçsüz olamaz Çünkü o kahramandır, o ağlayamaz Çünkü o kahramandır, hep kahraman olmak, öyle kalmak zorundadır. Yoksa silebilir herkes onu. Küçümser, erkekten bile saymaz.
- Batan gemiyi en son terk eden baba iken, uçan bir balonda, fazla ağırlıkların atılması aksi halde balonun düşme ihtimalinin olduğu anlarda, aileden ilk atılacak kişi babadır.
- Hayatını ailesine adasa da, ne eşine ne de çocuklarına yaranabilir tam anlamıyla. Kimsesi kalmaz zaten memleketi belli olduğunda. Hani sormuşlar ya adama nerelisin diye. O da demiş henüz evlenmedim diye. Ne ilk ailesine,ne de yeni ailesine yaranamaz, arada kalır. O yüzden ailelerde hep dayılar, teyzeler sevilir ya. Amca hele ki hala pek bilinmez genelde.
- Aile içi yetmez gibi, hep annelik yüceltilir onun yanına ayıp olmasın diye babalık da eklenir. Anneler gününün bütün ihtişamına, şatafatına, her yerde vurgulanması ve insanları harekete geçirmesine rağmen, babalar günü unutulur, ya da babalar gününde hatırlanır ve öylesine geçiştirilir.
- Evin dış kapı mandalı gibidir çoğu zaman. Evin en yalnızıdır Bu yüzden en son babalar duymaz mı? Ya saklanır, ya yalan söylenir ya da paylaşma gereği duyulmaz. Bunda elbet hoşgörüsü az babanın da suçu ve katkısı vardır ama yine de ne yapsa yaranamaz, yakınlaşamaz. Belki çocuklarıyla yakınlaşmak ister ama malum ataerkil kurallar, toplum baskısı, utanç duygusu buna engel olur, ne sevdiğini gösterebilir ne de sevilmek istediğini...
- Babanın aile de en sevdiği birey kadındır, eşidir. Eşinin ise en sevdiği çocuklarıdır, kendisi değil. En büyük aşk evliliklerinde bile, sevgilisi doğum yaptığında bir anda artık sevgilisi değil, anne olur, kendine biçtiği en büyük rolü olur sevgilisi.
- Baba en çok anneyi sever, anne en çok yavrusunu sever, yavrusu ise en çok eşini sever, eşi ise en çok yavrusunu sever. Bu böyle devam eder durur, hayatın kanunu gereği.
- Bir yeri acıyan çocuğun hiç babam dediğini duydunuz mu? Babası yanındayken bile anam demez mi?
- İyi bir işi olması gerekir, zengin olması gerekir. Çocuklar bile birbirlerini heyecanlandırmak için, iki kişinin omuzlarında daha fazla ileri gitmek için, bakalım kimin babası daha zengindir, derler.
- Anne ya da çocuklar işsiz olabilir, kimse bunu çok görmez onlara. Ama baba işsiz olamaz. Düşünün erkek çalışır kadın ev hanımı ise sorun yok ama tersi durumda erkekten bile sayılmaz. Evin geçimini karşılamak zorundadır, hem de şartlar ne olursa olsun. Dışarıda onca karşılaştığı kötülük ve güçlüklerle uğraşırken, eve gelip sığınmak, salmak isterken kendini, evde eşinin kaprislerini çekmek, çocukların sorunlarıyla uğraşmak zorunda kalır.
- Belki ağlamak ister onların yanında, onlarla... Yapamaz!
- Evin şerefini, evin namusunu korumak zorundadır. Kızının ilk aşkı kendisi olsa da, büyüyünce kızı artık aldatır babasını ve başka gençlere kayar gönlü. Babasına bin bir naz yapan o kız ise sevgilisinin, eşinin her dediğini yapar. Evde yıllarca babası ile çatışan, özgürlüklerini elde etmeye çalışan, oğlu ise eşinin yanında muma döner. En acısı ise yıllarca gözünden bile koruduğu o güzeller güzeli kızını, gözbebeğini gelir adamın biri alır elinden, gözünden sakladığını başka gözlere verir. Değil birinin ona dokunması yan gözle bile bakmasına dayanamayan baba, teslim eder bir başkasına elleriyle. Üstelik bir de düğün dernek yapmak zorundadır, oynamak zorunda kalır sanki eğlenirmiş gibi.
- Yıllarca dışarıda deli gibi çalışırken, bebekken hiç büyümeyeceğini düşündüğü yavrularının değiştiğini bile fark edemez, birey olduklarını. Ona bağımlı iken onlar, bir anda bağımsızlıklarını ilan etmeye başlarlar, küçük bir hayal kırıklığıyla karşılar, yapacak bir şey yoktur.
- Bizim gibi toplumlarda, erkek evladından çok kızına değer veren, her şeye rağmen onun için her şeyini feda eden babaların önünde sevgiyle eğiliyorum.
- Sizler büyük insanlarsınız…

(Bunca zorluğuna rağmen Baba olabilmiş tüm özel insanlara ithaftır...)
Yazı : Devran TİGLİ’den alıntı
www.babam.net
Babam

Üçüncü celse
Duruşmaya celp geldi artık ben de tarafım
Kafamı bu işe çok yoruyorum hâkim bey.
Düşünmekten yoruldum, ağrıyor her tarafım
Mecbur kaldım anamı koruyorum hâkim bey.

Babam “ok/u” dedikçe bir yay gibi gerildim
Dersten uzak oyuna paspas oldum serildim
Durum böyle olunca zaman zaman yerildim
Haksız isem sen söyle; soruyorum hâkim bey.

Kavgaya merak sardı hiçbir gün boş geçmedi
Dövsem de dövülsem de yaram berem geçmedi
Hayır denecek işte bir gün namım geçmedi
Her daim başa çorap örüyorum hâkim bey.

Bir dönem heveslendim tekvandoya saldılar
Mevzu dövüş olunca hep merakta kaldılar
Sonra birden tutturdum mecburen saz aldılar
Nota ,metot bilmeden çürüyorum hâkim bey.

Baktım bir gün seymenler dizilmişler sıraya
Sekiz saz, üç darbuka, bir de cümbüş araya
Babama dedim; hemen, “beni gönder şuraya”
Bende seymenler gibi yürüyorum hâkim bey.

Geçmiş yıllar içinde babam bize iş kurdu
Herkes bize derdi ki “size piyango vurdu”
Çalışmak istemedim dükkânda kendi durdu
Tembellikte hep ayak sürüyorum hâkim bey.

Misafir gelse eğer selam sabah vermeden
O/dama kapanırım yüzlerini görmeden
“Adettöre “der babam, gelip yere sermeden
Ben onun defterini dürüyorum hâkim bey.

Arabamda sallama, bıçak nacak taşırım
Üç beş tane dallama görünce sataşırım
Başım beladan çıkmaz hep belayı kaşırım
Bu yüzden ben ortamı geriyorum hâkim bey.

Otuz yaş geldi geçti, evlenmedim bekârım
Yuva kurmak bir yana ben nasıl ev bakarım
Geçim,düzen zor iştir, bu konuda sakarım
Bekârlığın hükmünü sürüyorum hâkim bey .

Gece hayal kurarsam gündüz olsun isterim
El atıp becermezsem kedi gibi “pis” derim
Gayret eder zorlarım kurumaz sırtta terim
Rüyamda kamyon tren sürüyorum hâkim bey.

Dinlendi şahit delil, ver artık şu kararı
Ne vatan ne millete olmaz bunun yararı
Tıkır der ki bu yüzden gürbet ele firarı
Sürgüne çıkmış gibi görüyorum hâkim bey,
Bekârlığın hükmünü sürüyorum hâkim bey .

18/01/2015
ANKARA

Şiiri Değerlendirin

Şairin Önceki Şiiri Şairin Sonraki Şiiri

(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.
Şiirlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur.

MAHKEME 3 şiirine yorum yap

Okuduğunuz şiir ile ilgili düşüncelerinizi diğer okuyucular ile paylaşmak ister misiniz?

MAHKEME 3 şiirine yorum yapabilmek için üye olmalısınız.

Üyelik Girişi Yap Üye Ol

Yorumlar

türkmendağlı , 5 puan verdi

14 Şubat 2015 Cumartesi 20:09:47