Kayboluşun sevgilisiKayboluşun sevgilisi Düşe kalka yürüyorum Tökezleyen benmişim sevgili Diliyorum seni bulmayı Didik didik ediyorum her yeri Mağaraları çağlayan dereleri Kanyonları İki adımda bir Duyuyorum gaipten bir ses Sesler duyuyorum bana sanki sesleniyor sesin Aliiim Bilye gibisin bir civanın içinde Avuca ele sığmaz Kayboluşun sevgilisi Evren gittikçe daha büyüyor Şeytan gülüşlü biri Biri gülüyor sen değildin değilsin sen bilirim Öyle naifsin ki Sen dokunamazsın yaralara Senin de ne çok kapanmayan yaran var çünkü Nerdeeesin diyorum ben de Buradayım görmüyor musun beni Rüzgarın kanatlarında Seyehatteyim İn aşağıya yeter üzme beni Üzme beni Üzme beni Dilaraaa Yeteer yeter pes ettim yeter Dön geri özledim seni Çık gel artık çık da gel Karlar eridi Her yer bahar Çemenler yeşerdi Güvendiğin dağlara kar mı yağdı ki Yüksel Nimet Apel 22/Aralık/2014/Pazartesi/Ankara Yüksel Nimet Apel |