İçel-Mersin de yalnızlık içinde yaşadığım o günlerde Babam ve sevdiklerim için şiirler yazmıştım. Yine yalnızlığımı derinden hissettiğim bir akşam yazmıştım bu şiiri.

İSTERDİM.....

Bazen sokakları adımlarım geceleri,
Vitrinde uzağa bakan mankenlerin yüzüne bakarım,
Kaldırımda eski bir gazete parçasına,
Önümde yürüyen yılgın ameleye,
Bir temizlik işçisine,
Ve dünyam diye iç geçiririm,
Sonra yağmur damlalarını saymaya kalkarım.
Delice akan Çoruh a bakardım çocukken,
Hayaller kurardım film kareleri gibi,
Film olurdu birleştirdiğimde,
Ama siyah-beyaz,
Acı olmazdı, özlemler hele hiç,
Ve sonra hayallerimi saymaya kalkardım.
Umut aramıyayım isterdim,
Gitmesinler her şey kalsınlar isterdim,
Kalsınlar isterdim, benim dediklerim,
Hep olsunlar isterdim Güneş gibi,
Gözlerim asla dalıp gitmesin isterdim
Ve sonra bakmıyayım hiç bir şeyin ardından isterdim.
Uzak olmasındı yollar çocuk kalbimde,
Sevdiklerim gitmesindi bir yere,
Sevdalarım, oyuncaklarım ve umutlarım,
Hep benimle olsunlar isterdim,
Karanlığı dövsün hep aydınlık derdim,
Her yer renkli, her yer aydınlık, her yer sevgi,
Ve her sevdiğimin kalbinde yalnız ben olayım derdim.
Şimdi umut benimle,
özlemlerle beraber,
Umutlarım benimle, misketlerim olmasada,
Keşkelerim, nedenlerim çoktan gitmişler,
Dağ gibi yüreklerinde "benim" dediklerim,
Yüreklerindeki umutlarıyla,
Yüreklerinde taşıdıkları özlemleriyle.

A.Göksel GÖKAY
02.11.2012
Mersin-İÇEL