Adın Geliyor Günümün Aydınlığına
Adın günümün ilk sözü oluyor,
Dilimin arasın’da, sen diye... Yaptığım tek şey seni hatırlamak Koca bir günü sana ayırmak, Sonbahar yaprakları gibi soluk, Kar tanesi gibi şaşkın, Ve yağmur damlası gibi hüzünlü. Adın geliyor günümün aydınlığına, Aslın’da hiç çekilmiyor pazartesiler, Sen varken takılmıyordu kafama günler, Şimdi yoksun çekilmez bu saatler. Adın, adın geliyor günümün aydınlığına Sıkışıp kalıyorum dört duvar arasın da, Kapattım pencereyi, çektim perdeyi, Odamın tek yaşıyanı ben oldum, Aslın’da hiç ama hiç çekilmiyor pazartesiler... |