AŞKBir öykünün ’mısra’sındaydı AŞK Yüreğimin kanı’ydı mürekkep olan Satırlarıma sevgiyle başlarken.. Hüzünle son buluyordu umutlar Seni yücelttikçe küçülüyordum hep Ve seni sevdikçe, ummalı bir kaçış içinde.. Kalemlerimi kırıyordun ardın sıra bakmadan Çok sonra farkettim ki.... İnsan’ın kendisini sevmekmiş AŞK! Ve seni dün gibi severek... Yarınlarını bekliyorum diyebilmekmiş AŞK. ............................... ............................... sadece bir işaret Bir ışık Bir tılsım Bir kırpınış Ufak bir sesleniş yeter, sana gelmeme... Ve bana geldiği’n an, Yarınlarım çiçek açar her mevsimde. Turgay Parlakyıldız |