BEN AZIN ADAMI DEĞİLİM Kİ


Çocukluğumdan üç gün dolandım
Hüseyin dayımın peşinde
Bitane maymun yaptırmak için
Dam,üstünde kamçısıyla vura vura
döndürürdüm saatlerce


Sonra kendi oyuncağımı kendim yapmaya başladım
Şeker pancarından ya da çam kabuğundan
tıraktör taksi delikli paradan fırıldak yapardım


Az binmedim bıçak gibi keskin çakmak taşı çakılı düvene
Kambur Sadığın atları sürmek için
çook bindim öğlenin sıcağında
Keliginin içi hep armut şahmilik kokardı
aklımdan kokusu hiç çıkmadı


Anamın kirmenini kıl yün eğirmek için
az çevirmedim
On dört numaralı lamba camının ışığında oturup
az kanevçe yolmadım ablamlarla
Kağıtta oynardık abim bizi görmeden
küçüktüm ya ben hiç korkmazdım


Otuzdan fazla mal davar çobanı çıkardı köyden dağlara
Dağ taş köpek kurt kuş çoban çoluk çocuk sesiyle
doluydu dereler tepeler
Dostluklar sımsıcaktı arkadaşlıklar yardımlaşmak
ne güzeldi ya
Bende çobandım kuzu oglak güderdim sonra
en yüksek mertebeye kadar yükseldim


Annemde beni kandırırdı azığına yumurta pişirecem bak derdi
Amma ben pişirene kadar şu yayığa yüz fişşek vur diyordu
Boyumda erişmezdi’ya sandelyeye çıkar döverdim
Koca yayık kolay kolay olmazdı tereyağ yemek
kolay değildi böyle


Ben azın adamı değil ki
Daha dün kesildi köy içinden sokunun sesi
Islar ıslar düverlerdi gece yarılarına kadar
pat küt pat küt
Hakifin ibik arsana sürüyorum diye tek atla
döne döne başı dönerdi
Kafamın rahat ettiği tek yastik kepek yastıktı benim
Ortapetik yastık gibi üstüne koy kafanı
iki sağa sola oynat çukurlaşırdı kafana göre


Çeşme başlarında az kız yolu beklemedik
kış aylarında donardık vallahi
O kadar çok kar yagardı ki o zamanlar adam boyu
İki köy arasını kürekle temizlerdik bekleki yaz gelecek


Bunların hiçbiri kalmadı şimdi
güzel günlerdi yaşandı bitti
Yakında kırk beş yaşıma değsemde
Çok şey yaşadım çok şey gördüm biliyorum
Ben azın adamı degilim ki


H.Gürbüz.24/12/2014.