Bazen vuslattır Ölüm
Gittin
Belki de bir daha hiç gelmeyeceksin Oysa ne çok sevmiştim seni Zaman akıp gidiyor Nafile bekleyişim Geleceksen yumdum gözlerimi İşte Geldim de tut ellerimi Gece ilerleyince Ay gelir ışır Uyanık uykularda Gönlüm hayalinle yarışır Sonra Güneşin ışıkları denizden vurduğunda Uyanırım yine sensizliğe Kadınsın anlarsın Uğraşım ne olursa olsun Her günüm her anımda Aklımda sen varsın Seni düşünür seninle yaşarım Çünkü sen sevdamsın Sen yarsın Konuş hele bir kalbinle Bak neler anlatacak benimle ilgili Kalbini dinle Dinle ve düşün sevgili Gelmezsen derim ki Bir kadın sevmiştim bir zamanlar Sessiz-sedasız gitti Ve bir daha hiç gelmedi Acın diner mi Dinmez elbet Temiz tertemiz şeylerden söz ederim Seni anlatırken Sonbahar sonuna kadar yaşarım Sonrasını bilemem Belki kış yağmurları Hırçın fırtınalar Alıp götürür beni dünyadan Gerçi gitmesem ne olur Asla uyanamam bu kötü rüyadan Bilinmeyen yollar keşfetmeye alışkın değilim Ben aşk adamıyım Eğer sevdiysem dönüşüm olmaz Ölürsem gerçekten sevenler "Şansı varmış..." derler Çünkü onlar ayrılığın Ölümden beter olduğunu bilirler Hiç istemezdim bu gece hüzünlü şiir yazmayı Ama bazen çaresizlik neler yazdırıyor insana Bazen vuslattır ölüm Mutluluktur bazen Kimseler bilemez beni Senin beni bildiğin kadar Kimse anlamaz halimi Koskoca maviliğin gözlerine Yaş doldurdun Nasıl oldu bilmem bu ayrılık Öylece kıvranıyorum şimdi Ama yine de sana kızamıyorum Çünkü seni çok seviyorum Şiir ve Yorum Mehmet Fikret ÜNALAN |
Semiray Emre tarafından 12/22/2014 1:42:27 AM zamanında düzenlenmiştir.